Η Λαμπρινή είναι σαράντα ετών. Έχει μια κόρη που σπουδάζει νηπιαγωγός στα Γιάννενα. Το 2009 πέρασε στη σχολή η κόρη της. Τετάρτη βγήκαν τ’ αποτελέσματα, ήρθε το χαρούμενο νέο. Παρασκευή απέλυσαν τον άντρα της από τη δουλειά. Η ύφεση άρχισε να δείχνει τα δόντια της. Σα να μην έφτανε αυτό, το μαγαζί τροφίμων που διατηρούσε η ίδια, δεν πήγαινε καθόλου καλά. Αναγκάζεται να το κλείσει. Κανένα εισόδημα πια. Και το παιδί στο πρώτο έτος σπουδών…
Όπου μεροκάματο, πρώτοι πήγαιναν. Και η Λαμπρινή και ο άντρας της. Το πάλευαν όσο μπορούσαν, με αξιοπρέπεια και χαμόγελο. Ποτέ κανείς δεν τους άκουσε να παραπονούνται, ποτέ κανείς δεν τους είδε κατσούφηδες, ποτέ κανείς δεν υποψιάστηκε το πρόβλημα, ούτε καν οι δικοί τους.
Όμως το μεροκάματο κάθε φορά ήταν και μικρότερο και λιγότερο, τα πράγματα γίνονταν ολοένα και πιο δύσκολα, την ίδια ώρα το παιδί τους αρίστευε στα μαθήματα, περνούσε τις χρονιές όλα τα μαθήματα με άριστα.
Δυο χρόνια η Λαμπρινή τα καλοκαίρια εργαζόταν σε ένα καφέ ρεστοράν, στην κουζίνα. Τον πρώτο χρόνο έπαιρνε 30 ευρώ μεροκάματο. Πολλή κούραση, αλλά ο στόχος μεγάλος.
Την δεύτερη χρονιά όμως τα μεροκάματα έγιναν για τις μισές μέρες της εβδομάδας, η δουλειά είχε πέσει. Την επόμενη χρονιά το αφεντικό της είπε για είκοσι ευρώ μεροκάματο.
– Δεν με ικανοποιεί, αλλά το έχω ανάγκη και θα έρθω.
Του είπε η Λαμπρινή και συνέχισε:
– Μόνο μην αρχίσουμε σαν πέρυσι με τα μισά μεροκάματα.
Ξεκίνησε η δουλειά με τη νέα συμφωνία, πάλι όμως άρχισαν τα δύσκολα. Κάθε λίγο την έδιωχνε νωρίτερα με το μισό μεροκάματο. Πέρασαν είκοσι μέρες και είχε πάρει στο χέρι μόνο 65 ευρώ. Άσε που ήταν μ” ένα τηλέφωνο να την καλέσουν για δουλειά πότε και αν.
Ένα βράδυ μπαίνει στην κουζίνα ο υπεύθυνος του μαγαζιού και της λέει:
– Λαμπρινή ετοίμασε την παρέα στο 20 τραπέζι και φύγε με το μισό μεροκάματο.
Η ώρα ήταν 11.30 τη νύχτα.
– Δεν μπορώ να το κάνω. Φεύγω. Να ετοιμάσεις την παρέα εσύ. Καληνύχτα.
Η Λαμπρινή έφυγε με την απόφαση να δώσει τέλος στη δουλειά αυτή. Την επόμενη μέρα παίρνει τηλέφωνο το αφεντικό και του λέει για την απόφασή της.
– Βρες άτομο, μην με υπολογίζεις, δεν θα ξανάρθω στη δουλειά.
– Πρέπει να έρθεις, γιατί έχεις παιδί που σπουδάζεις…
– Δεν θα έρθω, επειδή έχω παιδί και πρέπει να το μάθω να διεκδικεί τα δικαιώματά του και να έχει αξιοπρέπεια…
Έτσι απάντησε. Κι έφυγε. Έδωσε εκατό ευρώ από μια επιδότηση 250 ευρώ για ν’ αγοράσει νήμα να πλέκει δίπλα στο τζάκι που καθόταν άνεργη. Μοναδικός της σκοπός ήταν να κρατήσει το χαμόγελό της.
Στην παρέα όμως μπήκε και μία φίλη της. Άρχισαν να πλέκουν σκουφιά, κασκόλ, διάφορα αξεσουάρ γυναικών. Έκαναν μία παρουσίαση στις φίλες και πούλησαν μερικά. Καλήλ ιδέα τελικά! Συνέχισαν να πλέκουν, έτοιμες κάποια στιγμή για την πρώτη τους έκθεση.
Η κόρη της στο τελευταίο έτος των σπουδών πια.
Μετά την απεργία των Πανεπιστημιακών, τους ανακοινώνει το Πανεπιστήμιο ότι φεύγουν από τη φοιτητική εστία 140 παιδιά, μεταξύ των οποίων και η κόρη της Λαμπρινής. Παίρνει τη μαμά της τηλέφωνο και της λέει τα νέα. Της ανακοινώνει την απόφασή της να γυρίσει σπίτι, ξέρει ότι δεν υπάρχει δυνατότητα για έξοδα, σπίτι και τέτοια.
Η Λαμπρινή της λέει “όχι, δεν θα τα παρατήσεις, θα το παλέψουμε”. Ήταν κατηγορηματική:
– Μείνε εκεί που είσαι. Και κάνε μια ένσταση.
Έτσι κι έκαμε. Εκτός από την ένσταση πάει η μικρή και στον Πρύτανη. Του λέει το πρόβλημα:
– Τελευταίο εξάμηνο… να πάω πού, κύριε Πρύτανη; Μου στερείτε τα εργαλεία της δουλειάς μου, τη βιβλιοθήκη, το διαδίκτυο, το μάθημα, τη στέγη, δεν έχω τη δυνατότητα να νοικιάσω σπίτι.
Η μικρή το κέρδισε. Κράτησε το δωμάτιό της και συνέχισε στο τελευταίο εξάμηνο, προσφέροντας μεγάλη ανακούφιση στους γονείς της.
Η Λαμπρινή έχει μόνο αυτό το παιδί. Ο αγώνας που έκαμαν, μεγάλος! Πλάτη με πλάτη με τον άντρα της πάλεψαν για να τελειώσει τις σπουδές της. Μόνο μια κουβέντα της είπαν:
– Κάνε αυτό που θέλεις, αυτό που αξίζεις. Εντός ή εκτός Ελλάδας. Εμείς θα ξέρουμε ότι είσαι κάπου στον πλανήτη. Και, αν είσαι καλά, θα είμαστε ευτυχισμένοι. Άνοιξε τα φτερά σου και πέτα. Διάλεξε τον τόπο που θες να χτίσεις τη φωλιά σου.
The post Οι άνεργοι γονείς και η κόρη τους appeared first on Agrinio VOICE.
από Agrinio VOICE
μέσω http://agriniovoice.gr
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου