Ο Γιάννης έζησε πολλά χρόνια στο εξωτερικό, δούλεψε σαν το σκυλί, μεγάλωσε τα παιδιά του, έκαμε περιουσία.
Τα χρόνια πέρασαν και ο Γιάννης αποφάσισε να γυρίσει. Τον κούρασε η ξενιτιά. Πήρε τη σύνταξή του, είχε κάνει και ακίνητα, μπορούσε να ζήσει την υπόλοιπη ζωή του με ησυχία. Νοίκιαζε τ” ακίνητα, έπαιρνε τα νοίκια του, είχε και πολλές καταθέσεις στις τράπεζες… Τι άλλο ήθελε; Τα παιδιά του τα πάντρεψε. Ήταν μόνος του τώρα, με τη γυναίκα του.
Αλλά ο Γιάννης, μεγάλος άνθρωπος πια, ζει μ” ένα μεγάλο φόβο. Έναν φόβο που δεν τον αφήνει να ησυχάσει μέρα και νύχτα. Ξυπνάει απ” τα μαύρα μεσάνυχτα, αν έχει καταφέρει να κοιμηθεί και καθόλου, κατεβαίνει στην πόλη και περιφρουρεί… τις τράπεζες. Ο φόβος του είναι ότι θα κλέψουν οι ληστές τις τράπεζες και θα χάσει τις καταθέσεις του…
Όσο και αν του λένε οι γνωρίζοντες ότι, οι ληστείες γίνονται τη μέρα και όχι τ” άγρια χαράματα, ότι οι καταθέσεις του είναι ασφαλείς ούτως ή άλλως, αυτός δε μπορεί να ησυχάσει. Απ” τα χαράματα μέχρι το μεσημέρι και το απόγευμα μέχρι να πάει για ύπνο, πηγαίνει από τράπεζα σε τράπεζα, πάνω – κάτω, μην κάνουν οι αλήτες ληστεία.
Μπορεί να μην κοιμάται καλά ο καημένος, αλλά οι τραπεζίτες μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι. Είναι σίγουρο: Καμία ύποπτη κίνηση δεν θα ξεφύγει του Γιάννη. Θα ειδοποιήσει αμέσως την αστυνομία και θα τους πιάσει τους κερατάδες, προτού βγάλουν κιχ.
The post Το μαντρόσκυλο των τραπεζών appeared first on Agrinio VOICE.
από Agrinio VOICE
μέσω http://agriniovoice.gr
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου